Κυβέρνηση και αντιπολίτευση
Το ΠΑΣΟΚ επιστρέφει στην εξουσία με σαρωτική νίκη ύστερα από σχεδόν έξι χρόνια στην αντιπολίτευση. Το άμεσο ερώτημα είναι πώς θα κυβερνήσει ο Γιώργος Παπανδρέου. Το άλλο είναι το πώς θα συμπεριφερθεί η αξιωματική αντιπολίτευση. Από την εμπειρία γνωρίζουμε ότι το δεύτερο ερώτημα είναι εξίσου σημαντικό όσο το πρώτο. Το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία εναλλάσσονται στην κυβέρνηση από το 1974. Γνωρίζουμε το πλαίσιο μέσα στο οποίο τα δύο κόμματα κινούνται όταν κυβερνούν, τις ομοιότητες και τις διαφορές. Οταν βρίσκονται στην αντιπολίτευση είναι εξίσου προβλέψιμα – η πολιτική τους βασίζεται στην απλή συνταγή ενός λαϊκίστικου «όχι σε όλα». Το είδαμε επανειλημμένως όταν ο Κώστας Καραμανλής ήταν αρχηγός της αντιπολίτευσης, είδαμε και τον Γιώργο Παπανδρέου να φθάνει σε σημείο να απαρνείται βασικές θέσεις του για να μη φανεί ότι συμφωνεί με την κυβέρνηση Καραμανλή.
Και όμως, παρ’ όλη τη μακρά παράδοση του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς πώς θα κυβερνήσει ο Γιώργος Παπανδρέου. Από τη μια, η υπεροχή του στο κόμμα βασίζεται στο πιο οπισθοδρομικό στοιχείο της πολιτικής σκηνής -το όνομά του-, από την άλλη, είναι άνθρωπος με ιδέες και πολιτικές τόσο προοδευτικές που μοιάζουν ξένες για την Ελλάδα. Δυσκολεύτηκε στην αντιπολίτευση και πριν από δύο χρόνια αναγκάστηκε να δώσει μάχη για την πολιτική του επιβίωση. Ως πρωθυπουργός, όμως, μπορεί να βρει τα πράγματα πιο εύκολα, λόγω της μεγάλης νίκης που τον καθιστά κυρίαρχο του παιχνιδιού εντός του κόμματός του και τον νομιμοποιεί να κάνει μεγάλες τομές στη χώρα.
Θα δούμε αν θα χρησιμοποιήσει αυτή τη δύναμη για να δώσει στους Ελληνες ένα όραμα, μια ελπίδα για το μέλλον. Αρκεί να θυμάται ο ίδιος ο Παπανδρέου ότι ο θρίαμβος του ΠΑΣΟΚ δεν είναι τόσο το αποτέλεσμα του προγράμματός του όσο της έντονης αποδοκιμασίας της Νέας Δημοκρατίας. Εως τις εβδομάδες της εκλογικής εκστρατείας καμία δημοσκόπηση δεν έκρινε τον Παπανδρέου ως καταλληλότερο για πρωθυπουργό ούτε το κόμμα του ως ικανοποιητική αντιπολίτευση. Με την προκήρυξη των πρόωρων εκλογών (η αποδοχή ήττας του Καραμανλή), οι ψηφοφόροι αγκάλιασαν τον Παπανδρέου, γνωρίζοντας ότι θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός, ελπίζοντας ότι θα φανεί άξιος του αξιώματος.
Ο Κώστας Καραμανλής, κουρασμένος πια από το ανυπάκουο κόμμα, τη δυσλειτουργική κυβέρνησή του και μια αντιπολίτευση αντίθετη σε όλα, έπαιξε την τελευταία του ζαριά και έχασε.
Η Νέα Δημοκρατία θα δυσκολευτεί να ξεπεράσει αυτήν την ήττα. Ηδη ο Καραμανλής δρομολόγησε τη διαδικασία της διαδοχής του. Αυτό είναι κατανοητό, αλλά είναι κρίμα. Βάζει την «παλικαριά» μπροστά από την υποχρέωση. Ο Καραμανλής βάσισε την εκλογική εκστρατεία του στο μήνυμα ότι η χώρα αντιμετωπίζει τεράστια οικονομικά προβλήματα και έχει ανάγκη μια κυβέρνηση με νωπή και δυνατή λαϊκή εντολή για να τα αντιμετωπίσει. Κατηγορούσε δε τον Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ ως ανίκανους και ανεύθυνους. Τώρα θα έπρεπε να εντείνει τη μάχη για τις θέσεις του – είτε όταν το ΠΑΣΟΚ προσπαθήσει να υπεκφύγει από την πραγματικότητα είτε επειδή οι λύσεις απαιτούν σκληρές αποφάσεις και, συνεπώς, την ευρύτερη πολιτική συναίνεση, μια συναίνεση την οποία ένας νέος ηγέτης της αντιπολίτευσης δεν θα μπορέσει να δώσει εύκολα. Ο Καραμανλής έχει ακόμη μια ευκαιρία να προσφέρει υπηρεσία στη χώρα – και μια ευθύνη μεγαλύτερη από αυτήν που χρωστάει στο κόμμα του.
- Tου Νικου Κωνστανταρα, Η Καθημερινή, 05/10/2009
|
|
 |
Κυβέρνηση και αντιπολίτευση |
|
Νέος Καραμανλής ή Παπανδρέου |
|
Αυτά που θέλουν να ακούνε οι οπαδοί |
|
Κέρδη και κόστος |
ΑΠΟΨΕΙΣ 
Σχολιάστε