«Κλειστόν» λόγω ανακαίνισης

Posted on 13 Φεβρουαρίου, 2009. Filed under: Διάλογος, Εκπαίδευση | Ετικέτες: ANTIΛOΓOI |

Kαιαι ξαφνικά βρέθηκε λύση. Διάλογος. Για την παιδεία, για τη γεωργία… Ευφημισμός για τον πολιτικό ελιγμό σε ώρα κρίσης· στάση για προεκλογική ανασύνταξη. Οχι δημόσια συμφωνία ή διαφωνία, οργανωμένη ανάπτυξη αντιτιθέμενων απόψεων, πλατύτερη δυνατή νομιμοποίηση των αποφάσεων των ελίτ της εξουσίας. Αλλά «αγορά χρόνου». Εμμεση προεκλογική εκστρατεία. Νέες υποσχέσεις, νέες δεσμεύσεις, νέα απόπειρα επικοινωνίας με το ευρύτερο εκλογικό σώμα, ανανέωση των δεδομένων της πολιτικής ρητορείας από μηδενική βάση.

Οταν έχουν γίνει πολλά λάθη, έχουν προκληθεί πολλές εντάσεις, έχει υπάρξει πολλή φθορά τότε μηδενίζουμε το κοντέρ (tabula rasa) και λύνουμε το κουβάρι των αδιεξόδων με το σπαθί της επανεκκίνησης.

Διάλογος σημαίνει για την κυβέρνηση, παύση των εχθροπραξιών. Ολοι μαζί ξαναδίνουμε τα χέρια στην ουδετέρα προεκλογική ζώνη. Ξεχνάμε τη σκληρή πολιτική του συμμαζέματος και της λιτότητας («πρώτος εγώ θα ζητήσω να δοθούν χρήματα στην παιδεία», είπε ο υπουργός) και στο τραπέζι πέφτουν προς συζήτηση οι αυξήσεις, οι φοροελαφρύνσεις, οι παροχές, οι υπαναχωρήσεις…

Με τη στρατηγική του «εθνικού διαλόγου» η κυβέρνηση επιχειρεί μια εικονική εξυγίανση, έναν εξαγνισμό στα μάτια των πολιτών. Το «είμαστε ανοιχτοί σε όλα» του κ. Αρη Σπηλιωτόπουλου ηχεί σαν κραυγή απελπισίας. Μη μας «μαυρίσετε», είμαστε εδώ, ν’ αφουγκραστούμε τις ανάγκες σας, τα προβλήματά σας. Και η παιδεία γίνεται και πάλι από τελευταίο, πρώτο συστατικό της πολιτικής. Το ίδιο και η γεωργία. Από κρίση προς άμεση διαχείριση, πολιτικός στόχος. Ο υπουργός αυτή τη φορά δεν αρνείται την επαφή και τα ευήκοα ώτα του, προσφέρεται…

Με τον διάλογο, υπολογίζει η κυβέρνηση, ίσως ξεμακρύνει η εικόνα της αδράνειας και της σήψης, ίσως αναστραφεί το αρνητικό κλίμα και δημιουργηθούν πιθανότητες εκλογικής νίκης. Και δεν χρειάζεται οι «υποψήφιοι» να επιστρατεύσουν τα γνώριμα τεχνάσματα, τη διπλοπροσωπία, τις σκηνοθεσίες, τους θεατρινισμούς, τους δελεασμούς, τα μυθολογήματα της πυρετικής προεκλογικής περιόδου. Η αναστήλωση της εικόνας τους γίνεται μέσω προτάσεων, αναδιατυπώσεων, σχεδίων… Ωστόσο, όπως στις προεκλογικές εκστρατείες έτσι και στον διάλογο, κάνουν ό,τι δεν θα έκαναν ποτέ στην καθημερινή πολιτική ζωή· να συνομιλήσουν μ’ αυτούς που συνήθως τους κλείνουν την πόρτα, να επιδιώξουν επαφή με ανθρώπους που απέφευγαν συστηματικά. Ευγένεια και ευπροσηγορία. Αν δεν έχεις επαφή με κάθε είδους σύμμαχο ή αντίπαλο, είσαι υποψήφιος για κλάματα…

Οχι ότι οι πολίτες πείθονται με τον διάλογο. Αντιλαμβάνονται το φιάσκο. Τη δημαγωγία. Την πιθανότητα του ναυαγίου. Πώς να εγκαθιδρυθεί ουσιαστικός διάλογος, όταν έστω και μία πλευρά στερείται κοινωνικής αξιοπιστίας; Αλλά σταματούν την γκρίνια, την αντίδραση. Η λέξη διάλογος είναι μια λέξη καταλυτική, αφού τουλάχιστον θεωρητικά αποκλείει τις μονόπλευρες και τετελεσμένες αποφάσεις, τις κινήσεις απελπισίας, τις ακρότητες.

Ωστόσο, εν προκειμένω, το μακρόσυρτο τελετουργικό του διαλόγου προσομοιάζει περισσότερο με την προεκλογική μεσοβασιλεία της κρατικής παραλυσίας, όταν δεν λαμβάνεται καμία απόφαση, απουσιάζει ο έλεγχος, περισσεύει η αδιαφορία. Οταν λέξεις και έννοιες χάνουν κάθε σημασία.