Ο καθαρισμός των πανεπιστημίων

Posted on 8 Απριλίου, 2009. Filed under: Παιδεία |

Eχοντας επικολλήσει συντάξιμα ένσημα στην Αριστερά, έχω εξοικειωθεί με ορισμένες έννοιες, όπως η χεγκελιανή διαλεκτική, που ο Μαρξ αξιοποίησε σαν ένα από τα κύρια εργαλεία του. Μια από τις αρχές της διαλεκτικής είναι ότι τα πράγματα μετασχηματίζονται στο αντίθετό τους. Μια εφαρμογή της θα εξετάσουμε σήμερα: τον καθαρισμό στα πανεπιστήμια. Στα χρόνια που δούλευα στο Πολυτεχνείο, ο καθαρισμός γινόταν από καθαρίστριες, μόνιμες υπαλλήλους του ιδρύματος, κατηγορίας στοιχειώδους εκπαιδεύσεως. Γινόταν όλο και ατελέστερα. Οχι μόνο για να δικαιωθεί το ανέκδοτο με τον τράγο που σταμάτησε να γονιμοποιεί τις κατσίκες όταν έγινε δημόσιος υπάλληλος. Κυρίως διότι οι υπάλληλοι καθαρίστριες, επωφελούμενες από τη χαλαρότητα της εργασιακής σχέσης (ωράριο κ.λπ.), σπούδαζαν και αποκτούσαν δίπλωμα Λυκείου. Μπορούσαν τότε, με αίτησή τους, να αλλάξουν κατηγορία και από καθαρίστριες να υπηρετούν ως γραφείς. Καθ’ όλα αξιέπαινη προσπάθεια και εύγε και στην προοδευτική διοίκηση του Πολυτεχνείου που ενέκρινε τις αιτήσεις και αντάμειβε έτσι τις προσπάθειες και τις ευγενείς φιλοδοξίες των κυριών.

Ωστόσο, οι χώροι έπρεπε να καθαριστούν, τα τζάμια να πλυθούν κ.λπ. Το Πολυτεχνείο δεν μπορούσε να προσλάβει νέες καθαρίστριες, διότι ο αριθμός των διοικητικών υπαλλήλων που δικαιούται είναι περιορισμένος. Αλλά και να μπορούσε, το πρόβλημα θα λυνόταν μόνο βραχυπρόθεσμα, αφού και οι καινούργιες καθαρίστριες θα ακολουθούσαν μοιραία την πορεία των προηγουμένων. Στις συνθήκες αυτές, ο καθαρισμός με εργολαβία ήρθε για τα πανεπιστήμια ως προοδευτική σανίδα σωτηρίας.

Ερχεται τώρα το πλήρωμα του χρόνου και η σανίδα σωτηρίας μετασχηματίστηκε «διαλεκτικά» στο αντίθετό της. Από προοδευτική έγινε αντιδραστική, διότι οι εργολάβοι δεν φέρονταν ανθρώπινα στις (μετανάστριες πλέον) καθαρίστριες. Επί τέσσερις ώρες η «ανοιχτή Σύγκλητος» του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) «συζητούσε» με χίλιους προοδευτικούς φοιτητές και εξωπανεπιστημιακούς, που αξίωναν την κατάργηση του εργολαβικού καθαρισμού και τη μονιμοποίηση των υπαλλήλων, φωνάζοντας συνθήματα και γιουχάροντας όποιον τολμούσε να εκστομίσει κάποιον προβληματισμό. Τελικά, ο αντιπρύτανης Στ. Πανάς υπέκυψε. Ανακοίνωσε ότι «η πρυτανεία του ΑΠΘ θα προωθήσει τη λύση της σταθερής σχέσης εργασίας, χωρίς τη μεσολάβηση των εταιρειών». Και ο κ. Αλ. Μπένος, αναπληρωτής καθηγητής Ιατρικής ΑΠΘ, απεφάνθη σεμνά: «Οι φοιτητές μάς διδάσκουν ήθος και ένα άλλο όραμα για την κοινωνία».

Με τη νίκη αυτή της προόδου επί της συντήρησης, το σπιράλ της ιστορίας έρχεται στην ίδια θέση, αλλά σε ανώτερο επίπεδο. Ξανάρχεται, θριαμβευτικά πλέον, ο καθαρισμός με καθαρίστριες μονίμους υπαλλήλους. Με όχι λιγότερες ευγενείς φιλοδοξίες, υποθέτω, από τις προηγούμενες. Παραμένουν βέβαια δύο προβλήματα: το ένα είναι ο καθαρισμός των πανεπιστημίων. Το άλλο είναι ότι οι μετανάστριες καθαρίστριες θα έχουν τώρα ακόμη χειρότερη τύχη: την ανεργία. Η μονιμοποίηση μεταναστριών σε ΝΠΔΔ δεν επιτρέπεται! Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που οι «προοδευτικοί» βλάπτουν τα στρώματα εκείνα του πληθυσμού που υποτίθεται ότι υπερασπίζονται.

Tου Διονυση Γουσετη, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 08/04/2009